Dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau dr Piotr M. A. Cywiński został wybrany przewodniczącym Rady Programowej Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie. Na posiedzeniu Rady nowej kadencji, które odbyło się 26 kwietnia 2017 r. obecny był wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Jarosław Sellin.
Rada jest organem inicjatywnym i opiniodawczym Dyrektora ŻIH, którym obecnie jest prof. Paweł Śpiewak. Członkowie Rady są powoływani i odwoływani na jego wniosek przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego spośród osób spoza Instytutu posiadających tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora, będących wybitnymi specjalistami z dziedziny historii i kultury Żydów – przedstawicieli ośrodków uniwersyteckich oraz innych instytucji naukowych z kraju i zagranicy.
– To dla nas zaszczyt, że Piotr Cywiński przyjął zaproszenie do Rady Programowej ŻIH. Jest on jednym z najbardziej doświadczonych muzealników, kierujący największym Miejscem Pamięci na świecie. Ma cenne dla nas doświadczenie jako muzealnik, archiwista, wreszcie historyk. Wielokrotnie zwracaliśmy się do niego po różne rady i zawsze były to rady rzeczowe, mocne i przekonywujące – powiedział dyrektor ŻIH Paweł Śpiewak.
Dyrektor Piotr Cywiński od ponad roku jest także konsultantem ŻIH przy projekcie przygotowywanej nowej wystawy stałej Instytutu poświęconej Archiwum Ringelbluma i tworzącej je grupy Oneg Szabat.
Historia Żydowskiego Instytutu Historycznego sięga 1947 r. kiedy powstał on w wyniku przekształcenia Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej działającej przy Centralnym Komitecie Żydów Polskich. 1 stycznia 2009 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nadał mu status państwowej instytucji kultury. Od tej pory nosi on także imię Emanuela Ringelbluma. ŻIH zajmuje się pogłębianiem i upowszechnianiem wiedzy o historii i kulturze Żydów, zwłaszcza Żydów polskich oraz przedstawianiem jej jako ważnego elementu światowego dziedzictwa kulturowego.
Archiwum Instytutu jest jednym z najbogatszych zasobów źródłowych do badań historii Żydów w Polsce. W swoich zbiorach posiada dokumentację organizacji, takich jak: Centralny Komitet Żydów Polskich, Joint, Hebrajskie Stowarzyszenie Pomocy Imigrantom HIAS czy Towarzystwo Propagowania Pracy wśród Żydów, prace studentów szkół wyższych i seminariów rabinackich dotyczące historii, filozofii i religioznawstwa, dokumenty gmin żydowskich, a także dokumenty dotyczące II wojny światowej.
Najważniejszym z nich jest Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego, tzw. Archiwum Ringelbluma, odnalezione w gruzach warszawskiego getta w 1946 i 1950 roku. Liczy ono 1680 jednostek archiwalnych (ok. 25 tys. kart). Archiwum zostało utworzone jesienią 1940 r. dzięki inicjatywie dr. Emanuela Ringelbluma. Zbiór tworzony był przez kilkudziesięciu żydowskich literatów, nauczycieli, naukowców czy działaczy społecznych działających w podziemnej organizacji nazwanej Oneg Szabat.
Głównym celem grupy było badanie i dokumentowanie różnych aspektów życia społecznego polskich Żydów pod okupacją niemiecką. Zgromadzone przez Oneg Szabat materiały stanowią obecnie jeden z najważniejszych zasobów archiwalnych do dziejów Holocaustu, w szczególności zagłady dokonanej przez nazistowskie Niemcy na Żydach polskich. W 1999 roku UNESCO umieściło Archiwum Ringelbluma na liście „Pamięć Świata” (Memory of the World), obejmującej najcenniejsze zabytki światowego piśmiennictwa