W dniach od 25 do 27 stycznia 2018 roku w Oświęcimskim Centrum Kultury odbywał się , pod patronatem Światowej Unii Kina Nieprofesjonalnego UNICA i Prezydenta Miasta Oświęcim, 18. Międzynarodowy Festiwal Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka”.
Kochać człowieka to … pokazać ulotne chwile, przemijający czas, biegnące myśli, by żyły swoim życiem. By trwały. By, mimo tego wszystkiego co ludzi łączy i co ludzi dzieli, mogły naszkicować obraz ludzkiej kondycji. By nie tylko „tu i teraz”, ale „zawsze i wszędzie” ukazywały to co ważne, co nigdy nie przeminie, dzięki czemu byliśmy, jesteśmy i będziemy.
Międzynarodowy Festiwal Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” jest przedsięwzięciem kulturalnym, o zasięgu międzynarodowym, organizowanym przez Oświęcimskie Centrum Kultury. Patronat nad nim objęła Światowa Unia Kina Niezależnego UNICA oraz Prezydent Miasta Oświęcim.
Festiwal jest spotkaniem filmowców, którym bliskie są sprawy człowieka, człowieka kochającego, radosnego, twórczego, zwycięskiego, ale także człowieka walczącego, cierpiącego, przegrywającego… Festiwalowe filmy – krótkometrażowe, fabuły, reportaże, dokumentalne – zapisują ludzkie historie. Prezentują wielkie tragedie i małe dramaty oraz chwile szczęścia i radości. Wzruszają, doprowadzają do łez i wywołują uśmiech. Niejednokrotnie niepokoją, wzbudzają emocje. Dotyczą człowieka i jego miejsca w świecie. Są świadkiem zdarzeń społecznych, rodzinnych, osobistych i intymnych. Wpisują zmagania człowieka, jego walkę o życie, w kontekst przemian zachodzących w bliższym i dalszym otoczeniu. Próbują odkrywać tajemnicze piękno człowieka. Piękno ukryte w dobroci, życzliwości, szczerości, naturalności, akceptacji, obcowaniu z drugim człowiekiem i naturą.
Festiwal Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” jest okazją, aby przyjrzeć się miejscu, w którym przystanął człowiek.
Do udziału w 18. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” zostało nadesłanych 185 filmów z 22 krajów (Belgia, Brazylia, Burkina Faso, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Honduras, Iran, Kanada, Meksyk, Niemcy, Polska, Rosja, Szwajcaria, Tajlandia, Turcja, USA, Wielka Brytania, Włochy, Zjednoczone Emiraty Arabskie), z których do konkursu zakwalifikowano 54 filmy z 17 krajów (jeden z filmów zagranicznych został wycofany z konkursu, przez jego twórcę, z powodów osobistych).
Jury 18. Międzynarodowego Festiwalu Filmów Nieprofesjonalnych „Kochać człowieka” w składzie: Maria Malatyńska(filmoznawca, krytyk filmowy), Lidia Duda (reżyser, dokumentalista), Jacek Link-Lenczowski (reżyser), Aleksander Dyl (operator filmowy), Witold Kon (przewodniczący Federacji Niezależnych Twórców Filmowych w Polsce), przyznało nagrody i wyróżnienia:
Grand Prix – Kryształowe Serce
za film: From Hasakah with Love (Pozdrowienia z Hasakah) – Mohammad Farahani, Iran
za krzyk rozpaczy, akt odwagi, przeciwstawienie się totalitaryzmowi i przemocy. Choć nawet największa ofiara z życia może mieć swoją cenzurę… techniczną
I nagroda – Złote Serce
za film: Julek Cichoboszek (Julek Cichoboszek) – Ewa Toboła, Bartosz Toboła, Bolechowice
za akceptację, ciekawość i miłość do człowieka w jego odmienności
dwie II nagrody – Srebrne Serce
za film: Dolls Don’t Cry (Lalki nie płaczą) – Frédérick Tremblay, Kanada
za doskonałą plastycznie, konstrukcyjnie i myślowo animowaną opowieść o życiu i losie ludzkim
za film: Under pressure (Pod presją) – Diego Fandos, Czechy
za dowcip, bo to kostium tworzy człowieka, ale woda oczyszcza ze zbyt pochopnych uogólnień. Wszak natura stworzyła ludzi równymi
trzy III nagrody – Brązowe Serce
za film: Kukułek (The Cuckoo Man) – Daniel Zagórski, Łódź
za wielką wyobraźnię autora, który przewiduje odrodzenie się świata wolności i różnorodności poprzez sztukę i oby to się spełniło
za film: Włosy (Hair) – Ewa Piątek, Paweł Piątek, Czarmuń
za piękny poetycki obraz, który nastrojowo opowiada o tym, co tworzy charakter człowieka
za film: Parque (Park) – Mateo Garlo, Hiszpania
za przekorną świadomość, że wszystko może się zdarzyć, gdy zbyt dosłownie odczytać prawa i przywileje człowieka – nawet taka groteska
sześć Wyróżnień
za film: I’ve just had a dream (Właśnie miałam sen) – Javier Navarro Montero, Hiszpania
za przekonanie, że ta sama rzeczywistość może być dla człowieka szczęściem lub przekleństwem, co uświadamiają widzowi dwie bohaterki
za film: Baraka (Koszary) – Néstor Ruiz Medina, Hiszpania
za dobrze wymyśloną fikcję, która stawiając braci po dwóch stronach frontu poddaje próbie ich relacje rodzinne
za film: Jogin Śmiechu (Laughter yoga Teacher) – Jan Jałoszyński, Miłosław
za desperacką próbę połączenia poprzez śmiech dramatycznie rozbitego społeczeństwa
za film: Ramki (Frames) – Anna i Arkadiusz Borowscy, Warszawa
za opis pięknej miłości utrwalonej w pamięci, a opowiedzianej w prostej, pełnej uroku formie
za film: Droga powrotna (Homeward Journey) – Mateusz Żegliński, Szczecin
za dobrze opowiedziany trudny temat, z pozytywnym zakończeniem
za film: Leśnik (Forester) – Patryk Cygler, Śmigiel
za kameralną opowieść o naturalnej harmonii człowieka z przyrodą, której nie uda się zniszczyć
Nagroda specjalna
za film: Victoria (Victoria) – Javier Blanco Bermejo, Hiszpania
za ważne pytanie, które film stawia: czy jest możliwa bezwarunkowa akceptacja człowieka?
Specjalne wyróżnienie za najlepszy film o wartościach humanitarnych
za film: Wojtek (Wojtek) – Monika Stpiczyńska, Bartosz Tryzna, Białystok
za obraz porozumienia dwóch ludzi żyjących w odmiennych światach, które jest możliwe poprzez wspólną realizację marzenia
OCK